ការទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលក្នុងការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូនដើម្បីរាយការណ៍ព័ត៌មានឆ្លុះបញ្ចាំងពីទស្សនៈរបស់យុវជនជនជាតិដើមភាគតិច
“វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ ដោយសារខ្ញុំអាចប្រើវាដើម្បីផ្តល់អំណាចដល់សហគមន៍របស់ខ្ញុំ និងចែករំលែកជាមួយអ្នកដទៃអំពីសហគមន៍របស់យើង និងអ្វីដែលយើងកំពុងរស់នៅជាមួយ។”
លោក ឡាវ ប៊ុនឌីញ ជាយុវជនជនជាតិដើមភាគតិចចារ៉ាយ។ លោកមានស្រុកកំណើតនៅភូមិប៉ក់ធំ ឃុំប៉ក់ញ៉ៃ ស្រុកអូរយ៉ាដាវ ខេត្តរតនគិរី ហើយគាត់រស់នៅទីនោះអស់រយៈពេល ២៧ឆ្នាំមកហើយ។ លោកមិនសូវមានចំណេះដឹងច្រើនក្នុងការសរសេររឿង ក៏ដូចជារូបថត និងការថតវីដេអូនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកតែងតែចង់ចែករំលែកជីវិតប្រចាំថ្ងៃក្នុងនាមជាយុវជនជនជាតិដើមភាគតិច ជីវភាពរស់នៅ និងវប្បធម៌ ក៏ដូចជាបរិស្ថាននៅក្នុងសហគមន៍របស់លោកជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀតតាមរយៈបណ្តាញសង្គម។
លោកមានឱកាសរៀនអ្វីដែលលោកចូលចិត្ត និងរង់ចាំ នៅពេលដែលលោកបានដឹងពីវគ្គបណ្តុះបណ្តាលស្តីពីការរាយការណ៍ព័ត៌មានដោយប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទដៃ ដែលរៀបចំឡើងដោយអង្គការអភិរក្សភាសាជនជាតិដើមភាគតិច (CIPL) ដែលសហការជាមួយអង្គការទិន្នន័យអំពីការអភិវឌ្ឍ (ODC)។ លោកបានចូលរួមវគ្គបណ្តុះបណ្តាលដែលមានបំណងកសាងសមត្ថភាពយុវជនជនជាតិដើមភាគតិច អំពីរបៀបប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទក្នុងការរាយការណ៍អំពីការគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិ តាមរយៈការសរសេររឿងខ្លីៗ និងការប្រើប្រាស់រូបថតជាយន្តការផ្អែកលើភស្តុតាង នៅថ្ងៃទី២១ ដល់ថ្ងៃទី២២ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២២ នៅខេត្តរតនគិរី។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនេះទាមទារឱ្យលោកខិតខំប្រឹងប្រែង និងចំណាយពេលវេលាបន្ថែមទៀត ដើម្បីពង្រឹងជំនាញរបស់លោក។
ការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់លោកក្នុងការចែករំលែកអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងសហគមន៍របស់លោកបានបំផុសគំនិតឱ្យលោកតស៊ូឆ្លងកាត់ឧបសគ្គទាំងនេះ។ បច្ចុប្បន្នលោកអាចសរសេររឿង និងកែសម្រួលវីដេអូ ដើម្បីចែករំលែកនៅលើបណ្តាញសង្គម។ លោកមានអរគុណយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្នករៀបចំដែលផ្តល់ឱកាសឱ្យលោករៀនអ្វីដែលលោកតែងតែប្រាថ្នា។ លោកបានបង្ហោះវីដេអូផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក “រៀនចប់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលស្តីពីបរិស្ថាន ថតវីដេអូ កាត់តវីដេអូ ពីអង្គការ CIPL ខ្ញុំបានអនុវត្តបានខ្លះៗហើយ” ដើម្បីបង្ហាញពីភាពស្រស់ស្អាតនៃព្រៃឈើ បរិស្ថាន និងជីវភាពរស់នៅរបស់សហគមន៍របស់គាត់នៅលើបណ្តាញសង្គម។
រឿងរ៉ាវស្រដៀងគ្នា
ការជំរុញការត្រួតពិនិត្យផ្នែកនីតិបញ្ញត្តិ៖ ការផ្តល់អំណាចដល់ការអនុវត្តការវាយតម្លៃបរិស្ថានជាយុទ្ធសាស្ត្រ (SEA)
នៅឆ្នាំ២០២៣ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានបោះជំហានដ៏សំខាន់មួយឆ្ពោះទៅកាន់ការគ្រប់គ្រងបរិស្ថាន ដោយអនុម័តជាផ្លូវការនូវក្រមបរិស្ថាន និងធនធានធម្មជាតិ។ ការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់នេះរួមបញ្ចូលការអនុវត្តការវាយតម្លៃបរិស្ថានជាយុទ្ធសាស្ត្រ(SEA) ជាធាតុសំខាន់ក្នុងការជំរុញការអភិវឌ្ឍ។ ដោយទទួលស្គាល់ពីសារៈសំខាន់នៃគំនិតផ្តួចផ្តើមនេះ អង្គការទិន្នន័យអំពីការអភិវឌ្ឍ (អូឌីស៊ី) បានប្តេជ្ញាចិត្តគាំទ្រយ៉ាងសកម្មដល់ការអនុវត្ត ការផ្សព្វផ្សាយ និងការត្រួតពិនិត្យវឌ្ឍនភាពនៃការវាយតម្លៃបរិស្ថានជាយុទ្ធសាស្ត្រ។ ជាផ្នែកមួយនៃការប្តេជ្ញាចិត្តនេះ នៅថ្ងៃទី២២ ខែវិច្ឆិកា អង្គការអូឌីស៊ី ដោយមានការគាំទ្រពីទីភ្នាក់ងារសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍអន្តរជាតិ(USAID) តាមរយៈអង្គការសុខភាពគ្រួសារអន្តរជាតិ(FHI 360) បានរៀបចំសិក្ខាសាលា/កិច្ចសន្ទនាដែលមានឥទ្ធិពលខ្ពស់ ដើម្បីពិភាក្សាអំពីការអនុវត្ត ការវាយតម្លៃបរិស្ថានជាយុទ្ធសាស្ត្រ។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានប្រមូលផ្តុំអ្នកពាក់ព័ន្ធសំខាន់ៗ រួមមាននាយកដ្ឋាន វាយតម្លៃហេតុប៉ះពាល់បរិស្ថាន(EIA) របស់ក្រសួងបរិស្ថាន និងក្រុមប្រឹក្សាជាតិសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព(NCSD) ព្រមទាំងតំណាងមកពីក្រសួងផែនការ ក្រសួងទេសចរណ៍ ក្រុមហ៊ុនប្រឹក្សាវាយតម្លៃហេតុប៉ះពាល់បរិស្ថាន(EIA) និង ClientEarth។ ការចូលរួមនេះបានពង្រីកដល់ជាង ៥០ អង្គការសង្គមស៊ីវិល អង្គការផ្អែកលើសហគមន៍ អ្នកសារព័ត៌មាន និងអ្នកតំណាងជនជាតិដើមភាគតិចមកពីខេត្តនានា ដែលធ្វើការសហការគ្នាឆ្ពោះទៅរកការអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាព និងបរិយាបន្ន។ ភាពជោគជ័យនៃការអនុវត្តគម្រោងនេះ បង្ហាញឱ្យឃើញពីការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាន ដែលសង្កេតឃើញនៅក្នុងឥរិយាបថរបស់ក្រសួងពាក់ព័ន្ធ។ ការកើនឡើងនៃការឆ្លើយតប និងការចូលរួមយ៉ាងសកម្មរបស់ក្រសួងទាំងនេះ បង្ហាញពីផលប៉ះពាល់ជាក់ស្តែងនៃគម្រោង។ ជោគជ័យនេះមិនត្រឹមតែជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយក្នុងការជំរុញការអនុវត្តការវាយតម្លៃបរិស្ថានជាយុទ្ធសាស្ត្រប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងគូសបញ្ជាក់ពីការរួមចំណែករបស់គម្រោងក្នុងការជំរុញការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាននៅក្នុងអង្គភាពរដ្ឋាភិបាល ជំរុញឱ្យមានវិធីសាស្រ្តសហការ និងការចូលរួមកាន់តែច្រើនក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ជាតិប្រកបដោយចីរភាព។
ការផ្តល់អំណាចដល់ការអប់រំ៖ ដំណើរឆ្ពោះទៅរកការលើកកម្ពស់ការឆ្លើយតបនឹងសមភាពយេនឌ័រក្នុងការបង្រៀនតាមរយៈយុទ្ធនាការសាធារណៈ
សាវង្ស ច្រឺប មានអាយុ ២៥ ឆ្នាំ មកពីគ្រួសារដែលមានចំណូលមធ្យមកម្រិតទាប ដែលរស់នៅក្នុងភូមិតូចមួយនៅភាគពាយព្យនៃប្រទេសកម្ពុជា ខេត្តសៀមរាប បច្ចុប្បន្នកំពុងសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រនៅសកលវិទ្យាល័យមួយនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់គាត់។ ច្រឺប គឺជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងចំណោមសមាជិកពីរនាក់ទៀតនៅក្នុងគ្រួសារដែលកំពុងបន្តការសិក្សាថ្នាក់ឧត្តម។ ការមានឱកាសបានចូលរៀននៅឧត្តមសិក្សាមិនមែនជារឿងធម្មតាទេក្នុងចំណោមគ្រួសារដែលមានប្រាក់ចំណូលទាបដែលខំតស៊ូដើម្បីបញ្ចប់ការសិក្សា ដែលក្មេងស្រីភាគច្រើននឹងត្រូវបានឈប់រៀនដើម្បីជួយគ្រួសាររកប្រាក់ចំណូល។ ច្រឺប ជានារីវ័យក្មេងម្នាក់ដែលមានភាពស្វាហាប់ និងរួសរាយ។ មិនត្រឹមតែឧស្សាហ៍សិក្សាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែច្រឺបក៏បានស្ម័គ្រចិត្តក្នុងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយផងដែរ។ ក្នុងនាមជាកូនទីពីរនៅក្នុងគ្រួសារ ដើម្បីបន្តការសិក្សាថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា ច្រឺបបានប្តេជ្ញាចិត្តដើម្បីជម្នះឧបសគ្គដែលរារាំងដោយមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងសហគមន៍របស់ច្រឺប។ ទោះបីជាមានម្នាក់ក្នុងចំណោមបងប្អូនទាំងប្រាំនាក់ក៏ដោយ ក៏នាងប្ដេជ្ញាត្រួសត្រាយផ្លូវខ្លួនឯង និងសម្រេចក្ដីសុបិន។ ដំណើរឆ្ពោះទៅរកការក្លាយជាជើងឯកអប់រំ (Education Champion) ដែលជាអ្នកតស៊ូមតិតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមដឹកនាំដោយយុវជន ដែលបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំប្រចាំត្រីមាសនៃបណ្តាញអង្គការអភិវឌ្ឍន៍ខេត្តសៀមរាប (SEST) ដែលការពិភាក្សាផ្តោតលើបញ្ហាអប់រំ ជាពិសេសផ្តោតលើវិធីសាស្រ្តបង្រៀន។ នៅទីនេះហើយដែលភ្នែករបស់ ច្រឺប ត្រូវបានបើកនិងដឹងចំពោះគំនិតនៃការឆ្លើយតបនឹងយេនឌ័រតាមការបង្រៀន។ ច្រឺបមិនអាចជួយអ្វីបានក្រៅពីឆ្លុះបញ្ចាំងពីចំណុចខ្វះខាតដែលគាត់បានសង្កេតឃើញក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំនោះទេ។ ការឆ្លើយតបនឹងយេនឌ័រគឺខ្វះវិធីសាស្ត្របង្រៀន ហើយច្បាស់ណាស់ថាមានវិសមភាពនៅក្នុងថ្នាក់។ ច្រឺបបានឱ្យដឹងថា \"ពេលខ្ញុំរៀននៅវិទ្យាល័យ គ្រូម្នាក់បានចំអកឱ្យខ្ញុំថាធ្វើមិនបានល្អក្នុងថ្នាក់រៀន។ ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំប្រហែលជាមិនមែនជាសិស្សរៀនដែលឆ្លាតជាងគេនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជំនួសឱ្យការសើចចំអកឱ្យខ្ញុំនៅក្នុងថ្នាក់ គ្រូគួរតែផ្តល់ការគាំទ្រ និងការយកចិត្តទុកដាក់ពន្យល់មេរៀនរបស់គាត់បន្ថែមទៀតដល់ខ្ញុំ»។ ច្រឺបបានសង្កត់ធ្ងន់ថា \"គ្រូបង្រៀនគួរព្យាយាមស្វែងយល់ពីតម្រូវការ និងគាំទ្រសិស្សដោយមិនមានការវិនិច្ឆ័យដោយមិនគិតពីភេទ ប្រវត្តិ ពូជសាសន៍ ឬសមត្ថភាពឡើយ\"។ លើសពីនេះ នាងសង្កេតឃើញថា មិត្តរួមថ្នាក់របស់នាង ត្រូវបានគេហៅឈ្មោះមានន័យ ដោយផ្អែកលើទំនោរផ្លូវភេទ ឬអាកប្បកិរិយានៅក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ។ ច្រឺប បានចូលរួមជាមួយ អង្គការភាពជាដៃគូរអប់រំនៃអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល (NEP) ជាជើងឯកអប់រំ ដោយប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ដើម្បីតស៊ូមតិសម្រាប់ការឆ្លើយតបសមភាពយេនឌ័រក្នុងការបង្រៀន និងរៀន។ ទោះបីជាប្រឈមមុខនឹងការលំបាកដំបូងដោយសារតែចំណេះដឹងនៅមានកម្រិត ខុសពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនក៏ដោយ ច្រឺបបានលះបង់ពេលវេលាដើម្បីរៀនពីគោលនយោបាយអប់រំ ផែនការយុទ្ធសាស្រ្ត ឯកសារស្រាវជ្រាវ និងរបាយការណ៍ផ្សេងៗ។ ច្រឺបដឹងថា ដើម្បីតស៊ូមតិឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព និងការផ្លាស់ប្តូរ នាងចាំបាច់ត្រូវមានការយល់ដឹងខ្លាំងអំពីបញ្ហាដែលមាននៅក្នុងដៃ។ អស់រយៈពេលបីខែជាប់គ្នា ច្រឺប បានបង្កើតខ្លឹមសារយ៉ាងសកម្មនៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ដោយបង្កើនការយល់ដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការបង្រៀនដែលឆ្លើយតបនឹងសមភាពយេនឌ័រ។ ចំណង់ចំណូលចិត្ត និងការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ច្រឺបបាននាំឱ្យច្រឺបចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងការពិភាក្សាជាមួយសមាជិកបណ្តាញអង្គការអភិវឌ្ឍន៍ខេត្តសៀមរាប ក្នុងអំឡុងពេលកិច្ចប្រជុំប្រចាំត្រីមាស និងព្រឹត្តិការណ៍អប់រំផ្សេងៗទៀត។ ច្រឺប បានទទួលស្គាល់ថាបញ្ហានេះប្រហែលជាមិនទាន់ត្រូវបានដោះស្រាយពេញលេញនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ច្រឺបអសារបង់នោះទេ។ គ្រូ និងមិត្តភក្តិចាប់ផ្ដើមយកចិត្តទុកដាក់។ ពួកគេបានចូលរួមជាមួយយុទ្ធនាការប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមរបស់ច្រឺប ដោយការស្វែងយល់នូវចំណេះដឹងបន្ថែមអំពីការបង្រៀនដែលឆ្លើយតបនឹងសមភាពយេនឌ័រ។ លើសពីនេះ ច្រឺប បានរកឃើញនូវសេចក្តីរីករាយក្នុងការឆ្លុះបញ្ចាំងពីកង្វល់ជុំវិញបញ្ហានេះ។ ច្រឺមជឿថាវាមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់សិស្ស ចំពោះការរារាំងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេក្នុងការបង្ហាញពីសក្តានុពលពេញលេញរបស់ពួកគេ។ ជាផ្នែកមួយនៃគោលបំណងចម្បងរបស់ខ្លួនក្នុងការកសាងសមត្ថភាពរបស់អ្នកពាក់ព័ន្ធក្នុងវិស័យអប់រំក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងតស៊ូមតិ សកម្មភាពចូលរួមរបស់យុវជនដែល ច្រឺប បានដឹកនាំដោយជោគជ័យត្រូវ បានដាក់បញ្ចូលនូវទស្សនៈកាន់តែច្រើនអំពីបញ្ហាទាក់ទងនឹងសុមភាពយេនឌ័រក្នុងការអប់រំ និងរបៀបដែលយុវជនអាចចាប់ផ្តើមចូលរួមក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមដែលប៉ះពាល់ដល់ពួកគេផ្ទាល់។ ការអនុវត្តរបស់ អង្គការភាពជាដៃគូរអប់រំនៃអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល \"ការលើកកម្ពស់លទ្ធភាពទទួលបានការអប់រំប្រកបដោយគុណភាព និងបរិយាបន្នសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា តាមរយៈយុទ្ធនាការតស៊ូមតិជាសាធារណៈ\" ដោយលើកទឹកចិត្តឱ្យយុវជនដូចជា ច្រឺប ក្នុងការតស៊ូមតិសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរការអប់រំ ការលើកកម្ពស់សមភាព និងការអប់រំប្រកបដោយគុណភាពសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។ ដំណើររបស់ ច្រឺប បង្ហាញពីអំណាចនៃសំឡេងតែមួយក្នុងការផ្តួចផ្តើមការសន្ទនា និងជំរុញការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាននៅក្នុងវិស័យអប់រំ។
ការផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយាឆ្នើយតបទៅកាន់ការបៀតបៀនផ្លូវភេទ
លោក អឿន សារុន មានអាយុ ៧១ឆ្នាំ ជាប្រធាន អង្គការសហគមន៍មូលដ្ឋាន (CBO) នៅភូមិថ្មី ឃុំបន្សាយត្រែង ស្រុកថ្មគោល ខេត្តបាត់ដំបង។ លោកដឹកនាំអង្គការសហគមន៍មូលដ្ឋានមួយឈ្មោះថា \"សហគមន៍មរតកភូមិថ្មី \" ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសជាសមាជិកមួយក្រុមក្នុងគម្រោង រួមគ្នាដើម្បីយុត្តិធម៌យេនឌ័រ (T4GJ) នៅខែតុលា ឆ្នាំ ២០២២។ លោក អឿន សារុន មានអាយុ ៧១ឆ្នាំ ជាប្រធាន អង្គការសហគមន៍មូលដ្ឋាន (CBO) នៅភូមិថ្មី ឃុំបន្សាយត្រែង ស្រុកថ្មគោល ខេត្តបាត់ដំបង។ លោកដឹកនាំអង្គការសហគមន៍មូលដ្ឋានមួយឈ្មោះថា \"សហគមន៍មរតកភូមិថ្មី \" ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសជាសមាជិកមួយក្រុមក្នុងគម្រោង រួមគ្នាដើម្បីយុត្តិធម៌យេនឌ័រ (T4GJ) នៅខែតុលា ឆ្នាំ ២០២២។ ស្រដៀងទៅនឹងមេដឹកនាំ អង្គការសហគមន៍មូលដ្ឋាន ផ្សេងទៀតដែលចូលរួមក្នុងគម្រោង រួមគ្នាដើម្បីយុត្តិធម៌យេនឌ័រ លោក សារុន បានសម្របសម្រួលការប្រជុំសហគមន៍ដើម្បីចែករំលែកចំណេះដឹង និងការយល់ដឹងអំពីការបៀតបៀនផ្លូវភេទ ដើម្បីឱ្យអ្នកចូលរួមអាចផ្សព្វផ្សាយចំណេះដឹងបន្ថែមទៀតដល់ក្រុមគ្រួសារ និងអ្នកជិតខាង។ ក្នុងពេលផ្ទាល់នោះលោកក៏បន្តផ្សព្វផ្សាយចំណេះដឹងរបស់ខ្លួនដល់អ្នកជិតខាង និងមិត្តភ័ក្តិផងដែរ។ គាត់សង្កេតឃើញថា គ្រួសារ និងសហគមន៍របស់គាត់បានផ្លាស់ប្តូរបន្តិចម្តងៗនូវការគិតរបស់ពួកគេលើការបៀតបៀនផ្លូវភេទ ដោយឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើកាលពីអតីតកាល និងរបៀបដែលពួកគេអាចទប់ស្កាត់វាឥឡូវនេះ និងទៅអនាគត។